Szczeżuja wielka

Szczeżuja wielka (Anodonta cygnaea)

Opis: Gatunek największego małża żyjącego w Polsce. Muszle wypukłe u dorosłych osobników, a płaskie u młodych. Finalnie osiągają długość od 100 do 200 mm, wysokość 55 – 70 mm, szerokość 33 – 45 mm. Silnie zaznaczone linie przyrostu, ścianki cienkie, od wewnątrz perłowe, od zewnątrz zaś pokryte warstwą konchiolinową, barwy żółto-oliwkowej do brunatnej.

Występowanie: Częsta na nizinach i wyżynach Polski. Zasiedla stawy, zamulone zbiorniki, starorzecza i wolno płynące rzeki. Znosi zasolenie do 0,2 %. Z terenów Doliny Baryczy znana z kompleksów stawów i cieków wodnych.

Tryb życia: Małż wolno porusza się po dnie zamulonych akwenów wodnych, filtrując wodą w celu pobrania tlenu i składników odżywczych. Jest to gatunek długo żyjący nawet do kilkunastu lat.

Rozmnażanie: Zapłodnienie zachodzi w obrębie jamy skrzelowej – podobnie jak u innych małży. Z zapłodnionych jaj w okresie zimy rozwijają się larwy zwane glochidiami, które przenoszą się na ryby w marcu kolejnego roku. Do głównych żywicieli larw można zaliczyć: ciernika, okonia, szczupaka, lina i węgorza. Młode osobniki osadzają się głównie na płetwach piersiowych i skrzelach. Przechodzą rozwój w czasie bardzo krótkim – kilka tygodni. Dojrzałość płciową osiągają w wieku około 3 lat.