Wiekowe aleje dębowe w dolinie Baryczy są świadectwem świadomego, zgodnego z naturą gospodarowania przeszłych pokoleń. Dzięki alejom przetrwały tu rzadkie zwierzęta m.in. pachnąca dębowa i kozioróg dębosz. Posadzone w alejach drzewa to nie tylko środowisko rozwoju wymienionych gatunków, ale również dom dla wielu innych organizmów: ptaków, ssaków, bezkręgowców, grzybów i roślin. Przede wszystkim jednak jest to malowniczy akcent w krajobrazie, bardzo typowy dla znajdującego się tu Parku Krajobrazowego „Dolina Baryczy”. Tradycja sadzenia dębów w tym rejonie kraju jest kontynuowana w czasach współczesnych. Odbywają się tu akcje sadzenia dębów oraz inwentaryzacji istniejących alej przydrożnych szczególnie narażonych na wycięcie. W dolinie Baryczy znajduje się ok. 200 km bieżących zinewntaryzowanych alej, składających się z ok. 17 tyś drzew. Prawdopodobnie równie duża ilość drzew rośnie w alejach znajdujących się na groblach stawów hodowlanych. Te jednak nie zostały zinwentaryzowane ze względu na niskie ryzyko wycięcia. Są one częścią pasa zadrzewień wokół stawów oraz skarbnicą bioróżnorodności.