Krawędź pradoliny Baryczy Z tego punktu rozciąga się widok na dobrze zachowany fragment pradoliny Baryczy. Jej krawędź zaznacza się dość stromą skarpą, opadającą w kierunku rzeki. Obecny kształt pradolina zawdzięcza ostatniej epoce lodowcowej. Pod koniec zlodowacenia północnopolskiego (Wisły), które miało miejsce około 12 tysięcy lat temu, olbrzymie masy wody z topniejącego lądolodu spływały wzdłuż jego czoła w kierunku północno-zachodnim, uchodząc ostatecznie do Morza Północnego. Żłobiły przy tym wielkie koryta, dając początek takim formom geomorfologicznym jak pradolina warszawsko-berlińska czy barucko-głogowska, której częścią jest właśnie pradolina Baryczy. Jej szerokość waha się od kilku do kilkunastu kilometrów. Do systemu pradolin przez które płynie Barycz, zalicza się kotliny Milicko-Odolanowską i Żmigrodzką. Dna kotlin i pradoliny zajmują głównie łąki oraz starorzecza stanowiące cenne i godne zachowania siedliska przyrodnicze.