Jaz „Sułów” Barycz jest główną rzeką regionu zwanego potocznie Doliną Baryczy. Jej długość wynosi 133 km, a dorzecze obejmuje 5534,5 km2. Stanowi ona prawobrzeżny dopływ Odry. Średni spadek rzeki wynosi 0,035% i należy do najmniejszych w Polsce. Przed wiekami Barycz rozlewała się szeroko wieloma korytami nie posiadając wyraźnie wyodrębnionego głównego nurtu – była więc tak zwaną rzeką anastomozującą. Obecnie niemal na całej długości jest obwałowana, tylko na odcinku między Miliczem a Sułowem zachowała swój naturalny charakter. Pozostałością jej dawnych koryt są tutaj liczne meandry i starorzecza. Barycz nie posiada konkretnego źródła. Rzeka bierze swój początek na rozległych mokradłach koło Chynowej. Osobliwością hydrograficzną na skalę europejską jest fakt, że w początkowym biegu Baryczy, pomiędzy Ostrowem a Kotłowem, jej wody odpływają w dwóch różnych kierunkach - zarówno na zachód (przez Odolanów i Milicz do Odry), jak i na wschód (do Prosny jako Gniła Barycz). Zjawisko to określa się mianem bifurkacji. Zatem Barycz posiada dwa ujścia do dwóch różnych rzek. W regionie znajdują się wielkie kompleksy stawów hodowlanych. Aby je napełnić wodą, na Baryczy wzniesiono wiele jazów służących piętrzeniu wody i przekierowywaniu jej do kanałów zwanych młynówkami, a za ich pośrednictwem do stawów. Jednym z takich urządzeń hydrotechnicznych jest właśnie Jaz „Sułów”, przy którym znajduje się również mała elektrownia wodna.