 |
Na trasie ścieżki przyrodniczej możemy zapoznać się z wieloma gatunkami drzew i krzewów, które w milickim parku znalazły dogodne warunki do wzrostu. Dawni właściciele zespołu pałacowo-parkowego wzbogacali park w gatunki rodzime i egzotyczne, często sprowadzane z odległych części świata. Obecnie wiele z tych drzew osiągnęło rozmiary pomnikowe. W drzewostanie parku występuje dąb szypułkowy, grab, klon pospolity, świerk, olsza czarna i inne. Warto zwrócić uwagę na drzewa iglaste: modrzew europejski, sosnę wejmutkę i świerk pospolity, żywotnik olbrzymi, choinę kanadyjska, cyprysik groszkowy, daglezję zieloną. Pośród wysokich drzew rosną konkurując o promienie słoneczne, kępy bzu czarnego, trzmieliny pospolitej, czeremchy zwyczajnej, różaneczników, klonu pospolitego oraz innych gatunków tworzących warstwę podszytu. Po pniach wielu drzew w parku wspina się wytrwale bluszcz pospolity zwany polską lianą. Przegląd drzew rodzimych i obcych rosnących w parku obejmuje drzewa liściaste oraz drzewa iglaste. Gatunki rodzime liściaste: dąb szypułkowy, buk zwyczajny, brzoza brodawkowata, grab pospolity, olsza czarna, klon pospolity, jesion wyniosły, lipa drobnolistna, topola czarna, wierzba biała odmiana płacząca. Z gatunków obcego pochodzenia zwracamy uwagę na: bożodrzew gruczołkowaty, robinię akacjową (grochodrzew), kasztanowca zwyczajnego, miłorząba dwuklapowego i skrzydłorzecha kaukaskiego. Natomiast spośród drzew iglastych rosnących w parku przedstawiamy charakterystykę sosny czarnej, sosny pospolitej, sosny wejmutki oraz choiny kanadyjskiej, modrzewia europejskiego, żywotnika olbrzymiego i cypryśnika błotnego. W dołączonej do ścieżki mapce parku zaznaczono lokalizację najstarszych, najbardziej okazałych drzew - Tablica IV "Najstarsze drzewa w parku"
