Sójka

Sójka (Garrulus glandarius)

Opis - jest to średniej wielkości ptak o masie ciała 150-175 g i długości 32-35 cm. Charakterystyczną cechą w jej upierzeniu są białe i niebieskie lusterka występujące na zewnętrznych pokrywach jej zaokrąglonych skrzydeł. Ciekawostką jest, że błękitna barwa lusterka nie jest wynikiem obecności barwnika, ale efektem odpowiedniej struktury pióra, w których ma miejsce rozszczepienie wiązek światła i odbicie widma niebieskiego.
Cechą identyfikacyjną sójki jest jej charakterystyczny, lekko chybotliwy lot. Na otwartej przestrzeni lata powoli, zdecydowanie lepiej i bezpieczniej czuje się w środowisku leśnym, gdzie porusza się szybko i zwinnie. Samce i samice nie różnią się między sobą upierzeniem, ale osobniki młodociane można odróżnić po ilości czarnych prążków na pokrywach skrzydeł oraz węższych sterówkach niż u dorosłych.

Występowanie -  to typowy ptak leśno-parkowy. Występuje bardzo licznie w lasach liściastych i mieszanych.

Tryb życia - zjada drobne kręgowce, owady, jaja ptaków. Późnym latem żywi się głównie żołędziami, owocami buku, pączkami drzew, orzechami i innymi nasionami drzew, które, kiedy są lata obfitsze, gromadzi w różnych miejscach na ziemi, ściółce leśnej, w dziuplach, szczelinach drzew, między korzeniami i pod płatami kory czy mchu. Sójka jest znana z tego, że w lasach alarmuje głośnym skrzekiem. Jest bardzo hałaśliwa, reaguje zaniepokojeniem na każdy ruch. Potrafi naśladować głosy, z którymi zetknęła się wcześniej, innych ptaków, a nawet ssaków. Mówi się, że sójki to "strażnicy lasu", bo pełnią funkcje sygnalizacyjne dla innych osobników i ostrzegają przed niebezpieczeństwem.