Derkacz

Niezwykle skryty mały ptak łąk, zdradzający swoją obecność niemal wyłącznie charakterystycznym donośnym głosem.

Derkacz jest nieco mniejszy od kuropatwy. Wierzch jego ciała jest brunatny z beżowym łuskowanym wzorem, spód - szary i płowy. Brzuch i boki ciała są rdzawo-białawe pręgowane, skrzydła - brązowordzawe. Dziób ma krótki i mocny.

Prowadzi bardzo skryty tryb życia i praktycznie nigdy nie pojawia się na odsłoniętym terenie. Swą obecność zdradza donośnym, dwusylabowym głosem „krrek-krrek”, który można usłyszeć zarówno w dzień, jak i w nocy a od którego pochodzi nazwa naukowa tego gatunku.

Do połowy XX wieku derkacz był licznym ptakiem lęgowym terenów otwartych Doliny Baryczy. Potem na skutek osuszania mokradeł i zamiany łąk na pola uprawne jego liczebność dramatycznie spadła. Na szczęście w Polsce w odpowiednich biotopach występuje jeszcze stosunkowo licznie. Obecnie nadbarycka populacja derkacza liczy około 30 terytorialnych samców, rozmieszczonych nieregularnie. W Dolinie Baryczy obserwować go można w takich miejscach jak: Ruskie Łąki, Polder Jamnik, łąki koło stawów Niezgoda, łąki nad Baryczą między Miliczem i Sułowem, Łąki Odolanowskie.

Derkacz jest gatunkiem chronionym, wymienionym w Dyrektywie Ptasiej i zagrożonym utratą siedlisk w wyniku przesuszenia łąk i dolin rzecznych oraz mechanizację sianokosów.

 

Inne informacje o miejscach i czasie występowania derkacza, jego siedlisku, gnieździe, lęgu, preferowanym pokarmie i wędrówkach są dostępne na stronach:

www.ptaki.info

www.barycz.pl

Autor zdjęcia: Cezary Korkosz, ptaki.info.pl