Żaba moczarowa

Żaba moczarowa (Rana arvalis)

Opis: Najmniejszy gatunek spośród krajowych żab brunatnych. Osobnik dorosły osiąga maksymalnie 80 mm. Ciało smukłe, pysk ostro zakończony. Skóra cienka i gładka. Na grzbiecie ciała wyraźnie widoczne fałdy grzbietowe. Ubarwienie obejmuje szeroki zakres barw brązowych i brunatnych. Jedynie podczas godów samce zmieniają ubarwienie grzbietu na jednolity niebieski lub liliowy kolor.

Występowanie: Ogranicza swój zasięg do nizinnej części kraju. Zbiorniki wodne wykorzystuje wyłącznie w celach rozrodczych. Preferuje czyste akweny o większej powierzchni. Wykorzystuje pasmo przybrzeżnych szuwar jako miejsce bezpiecznego przebywania. Większość życia spędza na lądzie. Na terenie Doliny Baryczy spotyka się ją we wszelkiego rodzaju lasach, młodnikach, na łąkach i polach uprawnych.

Tryb życia: Aktywna w dzień, nie tylko podczas deszczu (jak większość płazów), ale także przy słonecznej pogodzie. Żywi się ślimakami, dżdżownicami, pająkami i owadami. W sen zimowy zapada na lądzie w różnych wnękach, norkach, pod gałęziami lub pod darnią.  Trwa on od końca października do marca.

Rozmnażanie: Po obudzeniu dorosłe osobniki zaczynają wędrówkę do zbiorników wodnych. Pora godowa trwa około jednego miesiąca. Samica składa skrzek w postaci jednolitego zwartego kłębu. Zawiera on z reguły 700-2800 jaj. Kijanka osiąga długość 40-50 mm. Odżywiają się glonami i szczątkami roślinnymi. Przeobrażenie następuje po upływie 3 miesięcy. Młode osobniki mają 10-15 mm długości. Dojrzałość płciową osiągają po 3 latach.