Żaba śmieszka

Żaba śmieszka (Pelophylax ridibundus)

Opis: Przedstawiciel żab zielonych. Drugi największy płaz bezogonowy Polski. Samce osiągają długość 67-100 mm, a samice 73-135 mm. Ciało krępej budowy, na głowie wyraźnie widoczne błony bębenkowe. Skóra pokryta brodawkami, gruba i chropowata. Barwa grzbietu najczęściej brązowa, rzadziej brudnozielona lub oliwkowa, pokryty dużymi, ciemniejszymi plamami. Brzuch brudnobiały lub ciemno plamisty. Brak ubarwienia godowego.

Występowanie: Najsilniej spośród żab związana ze środowiskiem wodnym. Spędza w wodzie cały okres aktywności, tu również zimuje. Zamieszkuje głównie duże, głębokie zbiorniki o dobrze natlenionej wodzie, takie jak: rzeki, duże kanały, jeziora oraz wyrobiska po żwirze i starorzecza. Unika wód zacienionych. Jedno z liczniejszych stanowisk na Dolnym Śląsku znajduje się w Dolinie Baryczy.

Tryb życia: Aktywna w ciągu dnia. Odżywia się pająkami, owadami i skorupiakami. Doskonale pływa. Poluje również na lądzie. W październiku zapada w sen zimowy, który trwa do kwietnia.

Rozmnażanie: Do godów przystępuje w maju. Samica składa od 1000 do 16000 jaj – w dużych pakietach przyklejonych do roślin. Rozwój kijanek determinowany jest temperaturą wody, trwa zwykle około 3 miesięcy. Osiągają one maksymalną długość 100-120 mm. Przeobrażone młode osobniki pojawiają się w sierpniu – ich wielkość dochodzi do 20-35 mm. Dojrzałość płciową osiągają po drugim lub trzecim przezimowaniu.