Żuraw

Żuraw (Grus grus)

Opis: długie nogi i szyja, dziób stosunkowo krótki, sylwetka smukła. Krótki ogon ukryty pod wydłużonymi wewnętrznymi lotkami II rzędu, które tworzą charakterystyczną ozdobę. Samica i samiec mają jednakowe upierzenie. Długość ciała około 115 cm, rozpiętość skrzydeł do 230 cm. Ptaki dorosłe są szaro-czarne, z białą smugą po obu stronach szyi oraz czerwonym ciemieniem. W szacie młodocianej upierzenie brunatno-brązowe.

Występowanie: zamieszkują duże, zakrzewione bagienne łąki, śródleśne jeziora i bagna, torfowiska oraz rzadkie lasy olchowe i wierzbowe na terenach bagiennych. W Dolinie Baryczy najbardziej spektakularne stada obserwuje się jesienią, poza okresem lęgowym. Ptaki gromadzą się na noclegowiskach lub żerują w ciągu dnia na polach; stada mogą liczyć do 1000 osobników.

Tryb życia: pokarm stanowią głównie zielone części roślin, żołędzie, nasiona i jagody; w okresie lęgowym owady, ślimaki; na terenach rolniczych zboże, ziemniaki, polne chwasty. W locie szyja wyprostowana z nogami wystającymi daleko za koniec ogona. Skrzydła długie i szerokie, na końcu silnie ,,palczaste”. Lot często w kluczu, w kształcie litery ,,V”.

Rozmnażanie: sezon lęgowy od marca do czerwca. Wiosną żurawie wykonują ceremoniał tokowy, który obejmuje specjalny taniec z podskokami, kroczenie z wyprężoną szyją, przysiady oraz głośne okrzyki. Partnerzy tworzą trwałe pary; samica składa 2 jaja, które wysiaduje na zmianę z samcem przez 28-31 dni. Pisklęta są rudawe i opuszczają gniazdo 24 godziny po wykluciu się ostatniego pisklęcia. Oboje rodzice opiekują się pisklętami przez 70 dni.

Gniazdo: duże, na ziemi, w niedostępnym miejscu. Podstawa utworzona z grubej warstwy zbutwiałej roślinności oraz nielicznych gałęzi. Całość tworzy płaski, kolisty kopiec z traw, turzyc, pałki i trzciny, nieco wzniesiony nad powierzchnią wody.