Kościół Św. Trójcy i Matki Boskiej w Twardogórze

- powstał w miejscu wcześniejszej świątyni (z pierwszej połowy XVI w.); to świątynia o szkieletowej konstrukcji murów zewnętrznych, jednocześnie pełniąca funkcję dekoracyjną oraz zachowanej stolarce okiennej i drzwiowej; orientowana, założona na planie prostokąta, przy którego krótszych bokach zlokalizowano: od strony północnej - prezbiterium, od południowej - wieżę dzwonnicy;  wewnątrz prostokątna nawa okolona drewnianymi, wspartymi na czworobocznych filarach emporami i węższe, prosto zamknięte prezbiterium z zakrystią od północy, otwarte do nawy łukiem tęczowym, nad którym w nadłuczach wykonano dekorację maswerkową; portal główny o neogotyckim, snycerskim obramieniu oraz rzeźbiony okap i dekoracyjny fryz o motywach czteroliścia; wysoki budynek zwieńczony dachem dwuspadowym, harmonijnie współistnieje z geometrycznymi motywami szachulca i murowanym cokołem; kościół nazywano również "polskim", ponieważ aż do końca XIX w. wygłaszano w nim popołudniowe kazania po polsku; na wschodniej ścianie kościoła św. Trójcy, od zewnątrz umieszczone jest barokowe, wykonane z piaskowca, epitafium rodziny Jakischin, pochodzące z końca XVII wieku; w latach 2008-2009 przeprowadzono gruntowny remont kościoła.