Zięba

Zięba (Fringilla coelebs)

Opis - długość ciała:14-16 cm. Cechą rozpoznawczą są dwie białe pręgi na skrzydłach i zielony kuper. Występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Samiec ma czarne czoło i szarą czapeczkę, zachodzącą na kark, grzbiet ich jest brązowy, brzuch biały, piersi i spód ciała wraz z podgardlem są różowo ceglaste, a kuper zielony. Samica jest mniej intensywnie i kontrastowo ubarwiona – oliwkowobrązowa, zwłaszcza na skrzydłach. Mają ołowiano-niebieskie, nieco stożkowate, dość grube, lecz ostro zakończone dzioby, o nieco masywniejszych górnych połowach

Występowanie -  jest jednym z najpospolitszych ptaków krajowych spotykanym niemalże we wszystkich typach zadrzewień tj. lasy różnego typu, parki, zadrzewienia, kępy i aleje drzew, ogrody. Coraz częściej można ją spotkać w pobliżu zabudowań ludzkich.

Tryb życia -  zazwyczaj żeruje na ziemi. Porusza się wówczas małymi szybkimi kroczkami w nierównym rytmie, rzadko podskakując. W okresie lęgowym zjada bezkręgowce potem, głównie nasiona oraz owoce jagodowe. Samiec w okresie godowym śpiewem zwabia samicę a potem broni rewiru.

Rozmnażanie -  w  drugiej połowie kwietnia lub w pierwszej połowie maja samica składa 5 – 6 jaj o wyraźnie połyskującej skorupce koloru bladoniebieskiego lub zielonkawoniebieskiego. W trakcie klucia i opieki nad pisklętami samiec ciągle dokarmia partnerkę. Budową gniazda zajmuje się wyłącznie samica. Ma ono kształt ściętej kuli, misternie utworzonej z mchu lub porostów. Poszczególne jego części są połączone za pomocą zebranej pajęczyny. Najczęściej tak zamaskowane gniazdo umieszcza przy pniu, w kącie rozwidlenia gałęzi. Pisklęta mają intensywnie czerwone wnętrze dzioba, bez wzorów, porośnięte są jasnoszarym puchem. Przebywają w gnieździe około 14 potem są już zdolne do lotu.