Czapla biała

Czapla biała (Ergretta alba)

Opis: upierzenie śnieżnobiałe, długi dziób, szyja oraz nogi. Samica i samiec mają jednakowe upierzenie. Długość ciała 85-100 cm, rozpiętość skrzydeł 140-170 cm. W okresie godowym dziób czarny, nogi żółte; od grzbietu przez skrzydła spływające pióra ozdobne. W szacie spoczynkowej dziób żółty, a nogi ciemne.

Występowanie: zamieszkuje rozległe trzcinowiska porastające brzegi jezior, stawów oraz ujścia rzek. Kolonie lęgowe zakłada na ziemi, w trzcinach. W Dolinie Baryczy czapla biała nie jest lęgowa, jednak można ją spotkać przez cały rok; często obserwowana na żerowiskach w dużych stadach.

Tryb życia: żywi się głównie rybami; owadami, płazami, drobnymi ssakami i jaszczurkami. Żeruje na otwartych płyciznach, czatując nieruchomo na zdobycz z pochyloną głową i sztywno wyprostowaną szyją. Lot podobny jak u czapli siwej, z charakterystycznie wygiętą szyją w kształcie litery ,,S”.

Rozmnażanie: sezon lęgowy od marca do lipca. Samica składa 3-5 jaj, które wysiaduje na zmianę z samcem przez 25-26 dni. Oboje rodzice opiekują się pisklętami w gnieździe przez 48-50 dni.