Kormoran

Kormoran (Phalacrocorax carbo)

Opis: nieduża, wydłużona głowa; długi, silny, hakowato zakończony dziób.  Samica i samiec mają jednakowe upierzenie. Długość ciała 77-94 cm, rozpiętość skrzydeł 120-130 cm. Czarne, metalicznie błyszczące upierzenie. Ptaki dorosłe w szacie godowej mają białe pióra na ciemieniu, z tyłu i po bokach szyi; w upierzeniu spoczynkowym głowa jest ciemna. W szacie młodocianej  grzbiet ciemnobrązowy, spód ciała białawy.

Występowanie: występuje w pobliżu dużych, śródlądowych zbiorników zasobnych w ryby. Kolonie lęgowe zakłada w zadrzewieniach, często w sąsiedztwie czapli siwej lub gawronów. W Dolinie Baryczy obserwowany  w sezonie lęgowym.

Tryb życia: żywi się niemal wyłącznie rybami. Pływa z głęboko zanurzonym ciałem; widać wynurzony grzbiet, wyprostowaną szyję oraz uniesiony dziób; nurkuje w poszukiwaniu pożywienia. Wypoczywa na leżących pniach, na mulistych brzegach lub wodzie; susząc namoknięte pióra, rozpościera skrzydła.

Rozmnażanie: sezon lęgowy od marca do maja. Samica składa 3-4 jaja, które wysiaduje na zmianę z samcem przez 23 dni. Oboje rodzice opiekują się pisklętami w gnieździe przez 50 dni, po wylocie młode pozostają pod ich opieką przez kolejne 55-60 dni.

Gniazdo: zbudowane z grubych gałęzi, obszerne; zlokalizowane na wysokich drzewach lub na ziemi. Wysłane mokrymi liśćmi roślin wodnych. Nierzadko kormorany wykorzystują gniazda innych gatunków, na przykład czapli siwej.