Mewa śmieszka

Mewa śmieszka (Larus ridibundus)

Opis: dziób i nogi czerwone, smukłe. W szacie godowej głowa brązowa, z charakterystycznym wcięciem nie obejmującym potylicy; czarno zakończone lotki I rzędu. Samiec i samica mają jednakowe upierzenie. Długość ciała 35 cm, rozpiętość skrzydeł 95 cm. W szacie spoczynkowej głowa biała z ciemną plamą w okolicy pokryw usznych oraz dziób z czarnym zakończeniem. W szacie młodocianej brązowe i czarniawe pióra na skrzydłach oraz czarna przepaska na końcu ogona.

Występowanie: zamieszkuje wszystkie typy wód, przebywa na błotach i wysepkach; nierzadko tworzy kolonie lęgowe. W Dolinie Baryczy obserwowana przez cały rok; poza sezonem lęgowym nieliczna, duże koncentracje występują podczas migracji.

Tryb życia: żywi się drobnymi zwierzętami, czasem owocami, odpadkami lub padliną. Żeruje na terenach otwartych takich jak: łąki i pola; pokarm zdobywa zarówno w powietrzu, jak i na ziemi. Lata zwinnie, czasami szybuje; po ziemi porusza się zręcznie. Na lęgowiskach spłoszona, jest bardzo agresywna i krzykliwa; drapieżnika atakuje większą grupą.

Rozmnażanie: sezon lęgowy od kwietnia do lipca; gniazduje w koloniach. Samica składa 3 jaja, które wysiaduje na zmianę z samcem przez okres 23-25 dni. Oboje rodzice opiekują się pisklętami w gnieździe przez 27-28 dni.

Gniazdo: zlokalizowane na kopcach wystających z wody, na piasku, wśród roślinności na wodzie, rzadko na budynkach lub niskich krzewach. Podstawę tworzy kopczyk z luźno ułożonych traw i części innych roślin.