Moja praca przedstawia sympatyczne przygody Cwanego Lisa, który metodą eksperymentu odkrywa lecznicze właściwości ziół z Doliny Baryczy. Mój bohater zachęca wszystkich do korzystania z dobrodziejstw natury.

Człowiek już od zarania dziejów zauważył dobroczynne właściwości niektórych roślin. Nie wiedząc o tym, często traktujemy je jako pospolite chwasty, do niczego nie przydatne. Spośród wielu roślin, które nas otaczają wybrałam kilka i chciałabym o nich krótko opowiedzieć. Moim zdaniem są to najciekawsze rośliny lecznicze, ogólnie dostępne na terenie Doliny Baryczy

My ludzie – mieszkańcy Ziemi decydujemy o tym, kto zamieszka w naszym towarzystwie. Czy to małe wróbelki, pracowite pszczółki, kolorowe motyle? Czy wokół naszego domu pojawi się betonowa otchłań? To działalność człowieka stanowi największe zagrożenie dla naszych przyjaciół - zwierząt. Wypalanie traw, wycinanie drzew, wykładanie kostki brukowej na podwórkach, itp. przynosi ogromne i nieodwracalne straty w środowisku przyrodniczym. Człowiek zapomina o małych towarzyszach, którzy tworzą ten świat i mają wpływ na jego funkcjonowanie. Buduje dom w miejscu tętniącej życiem łąki, a wokół niego nowoczesny, wybetonowany ogród, w którym drzewka i krzewy rosną w doniczkach. Mój film jest apelem, aby choć w małym stopniu zrekompensować przyrodzie to, co dewastujemy poprzez swoją działalność. Twórzmy przy swoich domach małe oazy życia dla naszych przyjaciół – zwierząt. Bądźmy gościnni, niech nasze drzwi stoją otworem dla każdego stworzenia.

prace konkursowe w Konkursie Tajemnica-Las-Przygoda

Moja praca ma na celu zachęcenie do spojrzenia pod swoje nogi. Chciałam w niej zwrócić uwagę, jak różnorodny może być świat małych roślin, które nas otaczają. Te z pozoru zwykłe i pospolite roślinki, okazują się bardzo ciekawe, gdy przypatrzymy się im bliżej. O każdej z nich możemy dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy. Miłego oglądania.

Sentymentalny powrót do "mojej" szkoły, z którą autorka wspomnień była związana zarówno jako uczennica jak i nauczycielka.

Marzyłam aby zostać nauczycielką, dlatego temat szkoły bardzo mnie interesuje. Postanowiłam porozmawiać na ten temat z Babcią Zosią (rodowita Twardogórzanka) i ciocią Bożenką. Jak wielu moich przyjaciół pragniemy znowu zasiąść w szkolnej ławie i móc normalnie się uczyć.

Wywiad z babcią Jadwigą Gonerą, emerytowaną nauczycielką.

Zachęcam wszystkich do udziału w grze „Poczuj klimat”, która przybliża problematykę wpływu działalności człowieka na środowisko naturalne oraz wskazuje sposoby uniknięcia szkodzenia naszej planecie.

Od mojej babci dowiedziałem się co nieco, jak wyglądało życie na wsi, kiedy była dzieckiem. Święta doroczne związane były z porami roku i wykonywanymi wówczas czynnościami, a także nierozerwalnie łączyły się ze świętami kościelnymi.

Niestety, coraz częściej zanikają dawne tradycje, a starsze pokolenia, które je pamiętały powoli odchodzą. Dlatego postanowiłam przeprowadzić wywiad z wieloletnim przyjacielem rodziny Henrykiem Królem, którego pasją jest spisywanie starych zwyczajów i obrzędów. Na jego podstawie opisałam zwyczaje od darcia pierza przez kulig aż do dożynek.

III kategoria wiekowa. Celem pracy jest ukazanie roli tradycji świątecznej w rodzinie. Autorka przypomina dawne zwyczaje świąteczne. Porównuje je z czasami współczesnymi. Uważa, że kultywowanie tradycji jest bardzo ważne w życiu rodziny. Podkreśla znaczenie walorów przyrodniczych Doliny Baryczy.

Opowiadanie przedstawia obraz podkoziołka, kaczora za czasów babci Marii. II kategoria wiekowa.

Niedawno w szkole opowiadaliśmy o zwyczajach świątecznych w naszych domach. Temat ten bardzo mnie zainteresował, dlatego postanowiłam go zgłębić i porozmawiać z moją babcią Zofią Hołubką o dawnym kultywowaniu różnych świąt w naszej rodzinie.

Komiks podejmuje problematykę dbałości o czystość środowiska i edukuje w zakresie segregacji odpadów.

Kościół św. Trójcy w Twardogórze wyróżnia się wyglądem i jest godny podziwu. Polecam go zwiedzić.

W lasach, które rosną niedaleko Kaszyc Milickich, znajduje się niepozorny obelisk. Na ukrytym wśród drzew kamieniu widnieje napis: „Kaszyce Milickie. Cmentarzysko sprzed 2700 lat”. Rzadko kto wie o jego istnieniu. Tymczasem jest to jedyny ślad po naszych przodkach, którzy przed prawie trzema tysiącami lat mieszkali na tych terenach. Pozostałościami po pradawnych mieszkańcach było odkryte w lesie cmentarzysko, gdzie w płytkich grobach zachowały się nieliczne ślady. Moja babcia wspomina, jak jej ojciec z zaciekawieniem przyglądał się pracy archeologów. Widział, z jaką ostrożnością wyjmowali z ziemi skorupy lub ocalałe gliniane garnki, w których niegdyś znajdowały się popioły zmarłych. Znalezisko jest dowodem na to, iż w zamierzchłych zamieszkiwali okoliczne tereny ludy kultury łużyckiej.

Pałac, którego już nie ma - w cieszkowskim parku, wśród drzew i ozdobnych krzewów, stał jeszcze całkiem niedawno piękny wczesnobarokowy pałac. W miejscu, w którym został wzniesiony, prawdopodobnie znajdowała się wcześniej warownia. Pałac wzniesiono przebudowując stary dwór. Tak zaczęła się ta historia, a jak się kończy...