Od kilkunastu lat DZPK organizuje wiosną na terenie Doliny Baryczy Akcję Żaba. W swoim filmie chciałam pokazać, jak uczniowie naszej szkoły angażują się w tę akcję, zakładają siatki i przenoszą płazy do stawu, aby pomóc im przeżyć. Dzięki udziałowi w akcji możemy również mieć swój niewielki wpływ na utrzymanie bioróżnorodności w Dolinie Baryczy. Zapraszam do obejrzenia filmu.

Film pokazuje jak zmienia się środowisko pod wpływem działań człowieka tj. wycinka drzew, zaśmiecanie czy wznoszenie budynków itp, a jak mogłoby wyglądać środowisko gdyby taka działalność była mniejsza.

W moim filmie chciałam w przystępny sposób pokazać okolice rzeki Barycz. Skupiłam się na miejscach, które są mi bardzo bliskie. Rodzice zabierali mnie tam od dziecka. Spędzając wolny czas na łonie natury pokazali mi piękno przyrody Doliny Baryczy. Film jest wycieczką, która rozpoczyna się przy przydrożnej tablicy informacyjnej Park Krajobrazowy Dolina Baryczy w miejscowości Zakrzów. Rzekę Barycz pokazałam z mostu w miejscowości Potasznia, tam też zaczyna się, obecnie popularny ,spływ kajakowy Doliną Baryczy. Wieża obserwacyjna nad stawem Grabownica to punkt obowiązkowy dla miłośników ptaków i pięknych widoków, które możemy podziwiać z góry. Swoją wycieczkę kończę na grobli pomiędzy dwoma ogromnymi stawami, Słonecznym górnym i Grabownicą. To miejsce nadzwyczajne gdzie ogrom wody robi wielkie wrażenie a przyroda kipi życiem, stada ptaków, spławiające się ryby i szum trzcinowisk to esencja Doliny Baryczy.

Kategoria wiekowa: seniorzy. Wspomnienia nauczycielki, która całe swoje życie zawodowe związała z milickim szkolnictwem.

Kategoria wiekowa: seniorzy. Opis edukacji własnej w Szkole Powszechnej w Bogdaju w czasach powojennych, następnie w Liceum Ogólnokształcącym w Odolanowie aż do pracy nauczycielskiej w twardogórskiej szkole.

Pewnego dnia oglądałam stare zdjęcia rodziców z ich dzieciństwa. Pomyślałam, że nic nie wiem, o dzieciństwie i nauce mojej babci. Wówczas postanowiłam przeprowadzić z babcią wywiad na temat jej lat szkolnych. Babcia się zgodziła, choć powiedziała, że nie wszystko pamięta.Tak więc, poczułam się jak reporterka przygotowałam pytania.

Moja babcia często wspomina czasy z jej dzieciństwa. Ja z kolei mam zwyczaj oglądania albumów ze starymi zdjęciami. Szczególnie dużo tych zdjęć pochodzi z okresu szkolnego moich rodziców. Postanowiłam zebrać te informacje w całość i przeprowadzić wywiad z mamą i babcią dołączając do ich wspomnień moje spostrzeżenia dotyczące szkoły współczesnej.

Wszyscy lubimy, jak wokół nas jest czysto i przyjemnie. Tworząc ten film, pragniemy zachęcić wszystkich do troski o zachowanie w naturalnym stanie tego, co nas otacza, naszej pięknej przyrody. Każdy z nas działając lokalnie, a więc we własnym gospodarstwie domowym, może przyczynić się do poprawy jakości klimatu. W przeciwnym razie zabraknie nam czystego powietrza, zdrowej żywności czy wody do picia. MY NIE CHCEMY TAK ŻYĆ.

Naszym filmem chcemy pokazać jak niebezpieczny jest smog dla naszego klimatu i naszego zdrowia. W filmie zobaczycie czego nie wolno robić, co należy robi, aby zjawisko smogu było coraz mniejsze w swoich skutkach i jak się chronić przed smogiem.

Wiktor wykonał komiks dotyczący dbałości o czystość środowiska.

Gra planszowa pomaga zdobyć wiadomości dotyczące historii stawów i inne wiadomości o Dolinie Baryczy. Mogą w nią grać uczniowie szkół podstawowych oraz dorośli. Tłem planszy jest rysunek wykonany przez uczennice.

Pierwszy kościół parafialny Św. Jana Chrzciciela w Powidzku wzmiankowany jest w 1392 r. Obecny wzniesiony jest w stylu barokowym w 1791 r., restaurowany w 1965 r. Murowany, jednonawowy, z wieżą od zachodu osadzoną na nawie i trójbocznie zakończonym prezbiterium. Wnętrze nakryte sklepieniem kolebkowym z lunetami wspartym na przyściennych pilastrach zachowało klasycystyczne wyposażenie, gotycki krucyfiks z 2. poł. XIV w., a w zakrystii szereg naczyń liturgicznych z XVI i XVII w. W 2017 r. w kościele uroczyście zainstalowano relikwie pierwszego stopnia św. o. Pio, pochodzące ze stygmatów kapłana z Pietrelciny.

To zabytek pochodzący z XVII wieku. W latach 30-tych i 50- tych ubiegłego wieku był pieczołowicie remontowany również z udziałem mieszkańców Chełstowa.

„Tajemniczy Głaz” – to zatytułowany przeze mnie obiekt, który wybrałam w swojej pracy. Pomnik jak i aleja dębowa zachwyciła mnie swoją tajemniczością, historią powstania i miejscem, gdzie się znajduje. Bardzo zachęcam do odwiedzania tego miejsca, gdzie podczas spaceru aleją dębową w cichej głuszy lasu możecie doświadczyć owej tajemniczości, ulec urokowi otulonej lasem pamiątki historycznej.

Jaz Niezgoda, zwana również Tamą Göringa, jest jedyną zachowaną drewnianą budowlą tego typu na Baryczy. Wiąże się z nią wiele ciekawych historii. Nazwa tamy wywodzi się z czasów III Rzeszy. Otóż na polowaniach w dobrach Żmigrodzkich bywał marszałek Herman Göring. Niedaleko od tamy znajduje się także brukowana droga zwana z kolei Drogą Göringa, na której to marszałek w trakcie polowania śmiertelnie postrzelił naganiacza. Po południowej stronie Baryczy znajdują się transzeje (czyli elementy fortyfikacji) łączące okopy z okresu II wojny światowej. Wykopali je Żydzi, więźniowie filii obozu Gross Rosen. Okopy te były częścią umocnień ziemnych tzw. Linii Bartholda. Umocnienia te nigdy nie zostały wykorzystane w trakcie walk. Więźniowie, którzy je wykopali zostali przez hitlerowców wymordowani w nieznanym do dziś miejscu w pobliskich lasach. Woda piętrzona przez jaz poprzez kanał (Młynówkę Jamnicką) trafia do Stawu Jamnik, a Kanałem Niezgodzkim do Stawu Rudego.

Uważam, że obiektem wartym zobaczenia w naszej Gminie jest rzeźba smoka. Nie od dziś naszym mieszkańcom wiadomo, że nazwa Żmigród pochodzi od starosłowiańskiego słowa „żmij”, oznaczającego dawniej smoka. Żmigród inaczej nazywany jest także „Smoczym Grodem”. Smok jest symbolem naszego miasta, który widnieje na herbie i pieczęci. Rzeźba pojawiła się przed Zespołem Placówek Kultury 25 października 2016 roku. Smok został zaprojektowany i wykonany przez Panią Krystynę Kobylańską oraz jej męża Zdzisława Kobylańskiego. Nowa wizytówka naszego miasta robi ogromne wrażenie, jest bardzo realistyczna, ma około 2 m wysokości. Artyści do wykonania dzieła użyli ołowianej i ocynkowanej blachy. Pracę nad wykonaniem rzeźby trwały ok. 3 miesięcy. Powstała ona z okazji 750-lecia Żmigrodu.

Filmik został opublikowany w związku z udziałem w konkursie teatralnym pn.: "Cudze chwalicie, swego nie znacie" organizowany przez Milickie Stowarzyszenie Przyjaciół Dzieci i Osób Niepełnosprawnych we współpracy z Partnerstwem Dolina Baryczy - Edukacja dla Doliny Baryczy. Zapraszamy do polubienia naszego występu i pozostawienia pozytywnych i motywujących komentarzy :) Z góry dziękujemy :)

Grupa wiekowa: edukacja wczesnoszkolna- klasa I Scenariusz legendy „Sznur pereł” powstał na podstawie książki pt. „Dolina Baryczy. Legendy. Zabytki. Kultura” pod redakcją Ireneusza Kowalskiego. Uczniowie klasy I ze Szkoły Podstawowej we Wróblińcu przedstawili baśniową opowieść pt. „Sznur pereł”, która wiąże się z pięknym Pałacem w Miliczu i historią rodu Maltzanów. Sznur pereł był bardzo strzeżony i przekazywany w rodzinie Maltzanów z pokolenia na pokolenie. Celem przedstawienia było przybliżenie dzieciom bliskiej legendy, wzbudzenie zainteresowania swoim miejscem zamieszkania, swoją małą ojczyzną. W pozostałe role wcielili się: Baron (Tomasz), Sługa (Szymon ), Gość (Dorian), Narrator (Nikodem). Scenografię i scenariusz przygotowała J. Karbowiak, a stroje dla aktorów- rodzice. Przedstawienie zostało nagrane przez Karolinę Gerasimiuk.