Mimo że przeminęło już dzieciństwo i młodość mojej babci, ona doskonale pamięta czasy swojej młodości. Przeprowadzając z nią wywiad widziałam ile radości sprawiają jej wspomnienia, z jakimi emocjami odnosi się do tamtych wydarzeń, jak błyszczą jej oczy, kiedy patrzy na stare zdjęcia. Oto ciągle żywe wspomnienia mojej babci Danusi, opisujące zdarzenia ze Świąt Wielkanocnych.

III kategoria wiekowa. Celem pracy jest ukazanie roli tradycji świątecznej w rodzinie. Autorka przypomina dawne zwyczaje świąteczne. Porównuje je z czasami współczesnymi. Uważa, że kultywowanie tradycji jest bardzo ważne w życiu rodziny. Podkreśla znaczenie walorów przyrodniczych Doliny Baryczy.

III kategoria wiekowa, Celem pracy jest ukazanie roli tradycji świątecznej w rodzinie. Autorka pisząc o swojej babci przypomina dawne zwyczaje świąteczne. Babcia porównuje je z czasami współczesnymi. Uważa, że kultywowanie tradycji jest bardzo ważne w życiu rodziny i całego społeczeństwa.

Jestem Zuzia, postanowiłam wykonać pracę konkursową w postaci gry planszowej. Wykonałam ją ponieważ wiedziałam, że przy układaniu pytań zdobędę nową wiedzę na temat Doliny Baryczy. Lubię też wykonywać prace plastyczne. Jedną z nich wykorzystałam jako planszę do tej gry.

Gra planszowa "Kajakiem przez Dolinę Baryczy" zachęcająca do poznawania walorów przyrodniczych regionu i alternatywnych form spędzania wolnego czasu. Uczestnik przesuwając pionkiem po kolejnych polach gry odpowiada na pytania quizowe. Poznaje w ten sposób zabytki i ciekawostki przyrodnicze regionu, w szczególności trasy spływu kajakowego.

Wywiad z babcią dotyczy świąt dorocznych takich jak kaczor, dożynki, majówka, darcie pierza. II kategoria wiekowa

Opowiadanie przedstawia obraz podkoziołka, kaczora za czasów babci Marii. II kategoria wiekowa.

Wziąłem udział w tym konkursie, ponieważ chciałem zachęcić innych do dbania o środowisko. Chciałem też pokazać ciekawe miejsca w moim mieście - Żmigrodzie. Jeśli choć trochę każdy z nas będzie dbał o swoje własne otoczenie, to świat będzie bardziej przyjazny dla nas i przyszłych pokoleń. Zapraszam do obejrzenia mojego filmiku. Mateusz Kłopotowski

Opowiadanie dotyczy świąt i zwyczajów w czasach młodości dziadka Jana. II kategoria wiekowa

Niedawno w szkole opowiadaliśmy o zwyczajach świątecznych w naszych domach. Temat ten bardzo mnie zainteresował, dlatego postanowiłam go zgłębić i porozmawiać z moją babcią Zofią Hołubką o dawnym kultywowaniu różnych świąt w naszej rodzinie.

Na konkurs o Dolinie Baryczy „Zadbaj o Klimat” wybrałem kategorię KOMIKS ponieważ najchętniej lubię czytać książki i opowiadania napisane za pomocą komiksu. Do tego jeszcze bardzo lubię malować i rysować, w wolnym czasie samodzielnie tworzę własne wymyślone historyjki i przedstawiam je za pomocą komiksu. Konkurs, w którym można było zrobić coś przy pomocy komiksu był dla mnie idealny.

Pierwszy kościół parafialny Św. Jana Chrzciciela w Powidzku wzmiankowany jest w 1392 r. Obecny wzniesiony jest w stylu barokowym w 1791 r., restaurowany w 1965 r. Murowany, jednonawowy, z wieżą od zachodu osadzoną na nawie i trójbocznie zakończonym prezbiterium. Wnętrze nakryte sklepieniem kolebkowym z lunetami wspartym na przyściennych pilastrach zachowało klasycystyczne wyposażenie, gotycki krucyfiks z 2. poł. XIV w., a w zakrystii szereg naczyń liturgicznych z XVI i XVII w. W 2017 r. w kościele uroczyście zainstalowano relikwie pierwszego stopnia św. o. Pio, pochodzące ze stygmatów kapłana z Pietrelciny.

Jednym z ciekawszych obiektów w Grabownie Wielkim jest grota Matki Bożej z Lourdes. Znajduje się ona przed kościołem parafialnym pw. Matki Bożej Częstochowskiej. Zbudowana została na początku lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Jako materiał budulcowy wykorzystano kamienie pochodzące z podmurówki poniemieckiej szkoły, która spłonęła podczas działań wojennych. Jeszcze dzisiaj można zobaczyć z tyłu groty resztki fundamentów pozostałe po tym obiekcie. Pomysłodawcą budowli sakralnej był ś.p. ksiądz Adam Cichoń. Przy budowie pracowali wszyscy mieszkańcy a szczególnie byli w nią zaangażowani ówcześni uczniowie klasy VII szkoły podstawowej. Do dzisiaj starsi mieszkańcy wsi wspominają z dumą ten czas, gdy wspólne przedsięwzięcie zjednoczyło wszystkich repatriantów, którzy zasiedlili ten teren.

Tarchały Wielkie występują w dokumentach co najmniej od 1271roku.W roku 1579właścicielami wsi byli Jakub Boniński i Paweł Krakowski oraz Tarchalscy vel Tarchałowie herbu Zagłoba.W rękach tych ostatnich były jeszcze w XVIIwieku.W1649 roku Bolesław Leszczyński herbu Wieniawa kupił Tarchały,które włączył do dóbr przygodzickich.Częścią tych dóbr pozostawały aż do okresu międzywojennego.W 1926roku Tarchały Wielkie były własnością ordynata przygodzickiego,księcia Ferdynanda Radziwiłła.Majątek liczył 349hektarów.Z dawnego majątku zachował się zespół dworski usytuowany w zachodniej części wsi.Składa się z dworu dzierżawcy,parku,a także części folwarcznej.Charakterystycznym obiektem jest zniszczony dwór o cechach klasycystycznych,pochodzący z1połowyXIXw.Jest to budynek murowany,otynkowany,założony na planie prostokąta dziewięcioosiowy,parterowy,z poddaszem,częściowo przystosowany do celów mieszkalnych,podpiwniczony,nakryty dachem naczółkowym.Obiekt jest obecnie bardzo zniszczony,popada w ruinę.

Najstarszą zachowaną do dziś w całości budowlą Zespołu Pałacowo-Parkowego w Żmigrodzie jest zbudowana w 1560 roku obronna wieża mieszkalna, zwana dziś basztą. Fakt budowy upamiętniono wmurowaniem nad wejściem płyty z piaskowca z herbem rodowym Kurzbachów. W 1642 roku, podczas wojny 30-letniej, Szwedzi podwyższyli basztę o jedno piętro. Także i to wydarzenie przypomina tablica (znajdująca się nad poprzednią). Do 1945 roku wieża mieściła archiwum. Był to jeden z największych na Śląsku prywatnych zbiorów dokumentów. Z kolei w piwnicy, ze względu na panującą tam stałą niską temperaturę, zorganizowano magazyn do przechowywania żywności. Na wieży wisi, odsłonięta w lipcu 1998 roku, tablica upamiętniająca podpisanie tzw. Protokołu żmigrodzkiego w 1813 r.

Karczma Przerwa funkcjonowała w latach 1720-1934.Na mapie z 1720r. jest zaznaczona jako oddzielna miejscowość.Nazwa Przerwa najprawdopodobniej pochodziła od dalekiego położenia od Tarchał Wielkich.Położenie dla jej właścicieli było bardzo dogodne,gdyż obok biegła droga,a dokładniej traktat drogowy Odolanów-Wielkopolski.Karczmę prowadzili Katarzyna i Aleksander Mieliccy i spełniała ważną rolę,ponieważ ludzie mogli nie tylko się tam spotykać,ale był to też punkt poczty.Prowadzona była do 1934roku przez Julię i Bronisława Mielickich.Po zamknięciu działalności przystosowano ją do celów mieszkalnych.Oryginalnym elementem karczmy była lampa zawieszona przy wejściu.Z czasem powieszono ją w altanie i stanowi ona zabytkową ozdobę.Do dnia dzisiejszego budynek zamieszkuje pani Cieślikowska[córka Mielickich]wraz z mężem.Znajduje się tam pokój z pięknymi meblami z czarnego dębu oraz okazały piec z nabrzeżnymi kaflami,prawdopodobnie z czasów istnienia karczmy.

Komiks podejmuje problematykę dbałości o czystość środowiska i edukuje w zakresie segregacji odpadów.

Nasze miasteczko otoczone jest lasami i od wieków jego mieszkańcy zajmują się stolarką. Dla mnie ten krzyż jest wizytówką stolarzy z pasją i dowodem na to, jak piękne rzeczy mogą powstać z drewna, a tym samym, ile ważnych funkcji pełnią lasy.