„Królewna Skorynia” – to  przedstawienie teatralne w wykonaniu dzieci 5-letnich z Miejskiego Przedszkola w Twardogórze. Scenariusz na podstawie legendy ze zbioru "Grabkowe bajanie z Doliny Baryczy" Bożeny Hołubka, napisała pani Iwona Palko. Scenografia, reżyseria, stroje, muzyka panie Elżbieta Sobczyńska, Kamila Sujecka. Operator kamery i  montaż - pan Mieczysław Franc. Główną bohaterką spektaklu jest królewna Skorynia, która oddaje swą młodość i urodę w zamian za wodę dla swojego ludu. Celem przedstawienia było przybliżenie dzieciom bliskiej nam legendy, wzbudzenie zainteresowania swoim miejscem zamieszkania, swoją małą ojczyzną poprzez ruch i zabawę w teatr.

Górecznik – już tak wiele razy opisywany i reklamowany. Dlaczego jest to miejsce na dobrą wycieczkę? Jest nam szczególnie bliskie, ponieważ nasi Rodzice związani są z pracą na Góreczniku jak i stawach rybnych w Przygodzicach. Życie w Dolinie Baryczy to nasza codzienność, z czego jesteśmy dumne.

Mam nadzieję, że moja propozycja wycieczki jest interesująca. Wybrałam te miejsca, ponieważ są blisko mojego miejsca zamieszkania. Wystarczy rower, trochę chęci i wolnego czasu, a wte-dy można ruszać w drogę. Czeka nas sporo jeszcze nie odkrytych miejsc, ale mam nadzieję, że dzięki mnie poznaliście chociaż część z nich. Zapraszam. Wraz z rodzicami przejechałam całą trasę wycieczki. Było super. Barycz to skarb, który należy pielęgnować!

Szkolnictwo w Dolinie Baryczy w czasach młodości naszych babć/dziadków i współcześnie (dla uczniów)- praca konkursowa

Szkolnictwo w Dolinie Baryczy w czasach młodości naszych babć/dziadków i współcześnie (dla uczniów) - praca konkursowa.

W naszym filmie chciałybyśmy zwrócić szczególną uwagę na to, jak ważna jest pomoc ludziom w poznaniu podstawowych zasad dbania o naszą planetę Ziemię, jak również ukazać reguły ekologii i zapobiegania zanieczyszczeniom powietrza. Projekt jest adresowany do nastolatków, toteż znajdują się tam treści adekwatne do możliwości osób z tej kategorii wiekowej.

Wywiad z dziadkiem Adamem o tradycjach w Drogoszowicach.

Dolina Baryczy to kraina pełna uroku i odniesień do przeszłości, to ludzie tworzący historię i teraźniejszość tego miejsca, to przyroda określająca warunki życia i gospodarowania jej zasobami przez zamieszkałą tu społeczność. W ciągu wieków krajobraz i charakter regionu kształtował w Miliczu i jego okolicach znamienity ród arystokracji niemieckiej Maltzanowie. Rozwinęli oni na europejską skalę hodowlę ryb i założyli swoje gniazdo rodowe - będący perłą klasycyzmu pałac w Miliczu. Gra "Poznajemy tajemnice pałacu Maltzanów" jest propozycją gry edukacyjnej skierowanej do uczniów starszych klas szkoły podstawowej, uczniów szkół średnich oraz dorosłych chcących poznać interesujące fakty z historii największej atrakcji turystycznej Milicza. Po ukończeniu gry warto wybrać się na spacer po parku i zajrzeć na dziedziniec pałacu, w którym obecnie mieści się Technikum Leśne, szkoła kształcąca przyszłych leśników. Autorzy gry są uczniami tej szkoły .

Film pokazuje jak zmienia się środowisko pod wpływem działań człowieka tj. wycinka drzew, zaśmiecanie czy wznoszenie budynków itp, a jak mogłoby wyglądać środowisko gdyby taka działalność była mniejsza.

W moim filmie chciałam w przystępny sposób pokazać okolice rzeki Barycz. Skupiłam się na miejscach, które są mi bardzo bliskie. Rodzice zabierali mnie tam od dziecka. Spędzając wolny czas na łonie natury pokazali mi piękno przyrody Doliny Baryczy. Film jest wycieczką, która rozpoczyna się przy przydrożnej tablicy informacyjnej Park Krajobrazowy Dolina Baryczy w miejscowości Zakrzów. Rzekę Barycz pokazałam z mostu w miejscowości Potasznia, tam też zaczyna się, obecnie popularny ,spływ kajakowy Doliną Baryczy. Wieża obserwacyjna nad stawem Grabownica to punkt obowiązkowy dla miłośników ptaków i pięknych widoków, które możemy podziwiać z góry. Swoją wycieczkę kończę na grobli pomiędzy dwoma ogromnymi stawami, Słonecznym górnym i Grabownicą. To miejsce nadzwyczajne gdzie ogrom wody robi wielkie wrażenie a przyroda kipi życiem, stada ptaków, spławiające się ryby i szum trzcinowisk to esencja Doliny Baryczy.

Pewnego dnia oglądałam stare zdjęcia rodziców z ich dzieciństwa. Pomyślałam, że nic nie wiem, o dzieciństwie i nauce mojej babci. Wówczas postanowiłam przeprowadzić z babcią wywiad na temat jej lat szkolnych. Babcia się zgodziła, choć powiedziała, że nie wszystko pamięta.Tak więc, poczułam się jak reporterka przygotowałam pytania.

Moja babcia często wspomina czasy z jej dzieciństwa. Ja z kolei mam zwyczaj oglądania albumów ze starymi zdjęciami. Szczególnie dużo tych zdjęć pochodzi z okresu szkolnego moich rodziców. Postanowiłam zebrać te informacje w całość i przeprowadzić wywiad z mamą i babcią dołączając do ich wspomnień moje spostrzeżenia dotyczące szkoły współczesnej.

Gra planszowa pomaga zdobyć wiadomości dotyczące historii stawów i inne wiadomości o Dolinie Baryczy. Mogą w nią grać uczniowie szkół podstawowych oraz dorośli. Tłem planszy jest rysunek wykonany przez uczennice.

Grupa wiekowa: edukacja wczesnoszkolna- klasa I Scenariusz legendy „Sznur pereł” powstał na podstawie książki pt. „Dolina Baryczy. Legendy. Zabytki. Kultura” pod redakcją Ireneusza Kowalskiego. Uczniowie klasy I ze Szkoły Podstawowej we Wróblińcu przedstawili baśniową opowieść pt. „Sznur pereł”, która wiąże się z pięknym Pałacem w Miliczu i historią rodu Maltzanów. Sznur pereł był bardzo strzeżony i przekazywany w rodzinie Maltzanów z pokolenia na pokolenie. Celem przedstawienia było przybliżenie dzieciom bliskiej legendy, wzbudzenie zainteresowania swoim miejscem zamieszkania, swoją małą ojczyzną. W pozostałe role wcielili się: Baron (Tomasz), Sługa (Szymon ), Gość (Dorian), Narrator (Nikodem). Scenografię i scenariusz przygotowała J. Karbowiak, a stroje dla aktorów- rodzice. Przedstawienie zostało nagrane przez Karolinę Gerasimiuk.

Wykonaliśmy ścieżkę poświęconą rodzinie Radziwiłłów ponieważ chcemy zainteresować zwiedzających Dolinę Baryczy tą tematyką i przedstawić cenne pamiątki historyczne oraz ciekawe obiekty przyrodnicze. Przedstawiamy w naszej pracy miejscowości i miejsca silnie związane z książęcą rodziną tj. Czarnylas, Ludwików oraz Antonin.

Opowieść Klaudii Pater o życiu powojennym jej babci i dziadka w gminie Twardogóra

Szkoły ponadgimnazjalne. Film promujący gminę Milicz.

Zdjęcie przedstawia nagrobek upamiętniający miejsce śmierci Piotra Kartawika (ur. 25 czerwca 1918 w Sołach, zm. 16 lutego 1969 na terenie gminy Twardogóra). Był to pułkownik Wojska Polskiego, kynolog, hodowca psów. W 1959 roku rozpoczęła się jego działalność związana z kynologią. Został przewodniczącym dolnośląskiej Komisji Hodowli i Tresury Psa Myśliwskiego, w Naczelnej Radzie Łowieckiej został członkiem takiej komisji. W 1959 roku sprowadził dwie suki (Czitę i Zorkę) oraz psa (Burzana), które stały się podstawą założonej przez niego hodowli psów myśliwskich. Poprzez wieloletnią selekcję doprowadził w 1966 roku do zatwierdzenia wzorca ogara polskiego przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI). Zginął 16 lutego 1969 roku podczas polowania. Za przyczynę śmierci uznano niesprawność broni, która doprowadziła do jego samopostrzelenia.